Η νύχτα μου

Όποιος την νύχτα περπατεί, λάσπες και σκατά πατεί, λένε.
Εγώ πάντως δεν κινδυνεύω να πατήσω ούτε λάσπες ούτε σκατά, γιατί πολύ απλά δεν περπατώ. Την βγάζω στο σπιτάκι μου. Την νύχτα εννοώ.
Απο πιτσιρίκι θυμάμαι είχα μια ανεξήγητη τρέλα με την νύχτα. Όλα τα παιδάκια πήγαιναν για νανάκια στην ώρα τους κι εγώ ξενυχτούσα. Έγραφα σε ημερολόγια, κόλλαγα το αυτάκι μου στα ηχεία του ραδιοκασσετόφωνου και άκουγα ερωτικά κομματάκια με τις συνοδευτικές αφιερώσεις τους, ή απλά σκεφτόμουνα.
Ασφαλώς το πρωί θυμάμαι μια ζωή τις αγριογκαρίδες της μάνας μου που δεν μπορούσαν με τίποτα να με κάνουν να σηκωθώ απο το διπλό κρεβάτι μου. Μια φορά μάλιστα μου'χε πετάξει και ένα ποτήρι νερό στα μούτρα μου, κι εγώ για να την εκδικηθώ πήρα το πάπλωμά μου και κλειδώθηκα μέσα στο μπάνιο. Εκεί συνέχισα τον ύπνο μου για κανά δίωρο.
Γενικά η νύχτα για μένα έχει μια ιδιαίτερη γοητεία, μια σαγήνη που δεν μπορώ να εξηγήσω. Νιώθω όμορφα μαζί της. Είμαστε μόνο οι τρεις μας. Εγώ, εκείνη και ο εαυτός μου.
Κάνω ότι μου γουστάρει. Κανείς δεν με βλέπει και κανείς δεν με ακούει. Μ'αρέσει να βρίσκομαι με μένα. Κι αυτό μπορώ να το κάνω μόνο την νύχτα.
Αν ήταν στο χέρι μου, θα κοιμόμουν την ημέρα και θα ζούσα την νύχτα.
Για φαντάσου...Υπάρχουν φορές που λόγω του ότι πρέπει να σηκωθώ νωρίς το πρωί, αναγκάζομαι και κοιμάμαι νωρίς την νύχτα. Εκεί να δεις στεναχώρια.... Εκεί να δεις ενοχές...Εκεί να δεις τι με πιάνει που θα κοιμηθώ αντί να ζήσω την νύχτα μου!
Μ'αρέσει η ηρεμία της. Η γαλήνη της. Αυτό που λέμε δεν κουνιέται φύλλο. Δεν ακούς καμμία άλλη φωνή εκτός απο την δική σου όταν βήξεις, φτερνιστείς ή μιλήσεις στον καθρέφτη σου.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά την ημέρα νιώθω έξω απο τα νερά μου η ψαρίνα.
Βρε μπας και είμαι η μετεμψύχωση του κόμη Δράκουλα?
Είμαι σοβαρά γιατρέ μου???????
Θα επανέλθω